Oke, het is 2 januari (niet 1) en we starten weer met ons gevecht naar een pauze van pak hem beet 4 jaar. In die vier jaar is het gewicht langzaam doch wel heel zeker omhoog gekropen. Opmerkelijk genoeg is dat vooral gebeurd na mijn hartklachten van afgelopen jaar (jaarwisseling 2019/2020).
Terwijl dat had natuurlijk een wakeup call voor mij moeten zijn om aan te slag te gaan. Immers buikvet is zeer slecht voor de gezondheid van je hart. Tuurlijk zijn er allemaal k#tsmoesjes waarbij lijkt dat het niet zo is, maar dat is ontkenning van de feiten. Te veel buikvet zorgt eigenlijk voor een permanente ontstekingsreactie, verhoogt het slechte cholesterol in je lijf, vergroot risico op cognitieve stoornissen en laten we eerlijk zijn, het ziet er ook niet echt mooi uit, maar dat is bijzaak (wel belangrijke bijzaak).
Ergo tijd om aan de slag te gaan. En iets serieuzer als afgelopen jaar. Daarin heb ik wel deelgenomen aan een COOLprogramma, maar dat was het niet. Ik had niet echt een klik met de groep, door corona zagen we elkaar niet en de coach hoorde liever zichzelf praten als de groep. Ik ervaarde er geen rendement van, hoewel ik zeker in het programma geloof. Maar wellicht moeten ze iets kritischer zijn op wie het mag geven. Leefstijlverandering heeft toch meer een gedragscomponent dus de vraag is of je als voedingsdeskundige dat stuk ook goed beheerst.
Dus heb ik het komende jaar een nieuw moto;
90 bij 50
Of te wel ik ga zorgen dat ik op mijn 50ste verjaardag maximaal 90 kilo weeg. Een slogan die me op track moet houden.
En een onderdeel hiervan is bijhouden wat ik allemaal doe. Zodat ik later dat kan terugzoeken en terugkijken. Ik wens mijzelf veel succes.